Μεγαλύτερη αυτονομία στην εργασία μειώνει τον κίνδυνο οσφυαλγίας



Περισσότερο από 23% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από χρόνια οσφυαλγία.
Σύμφωνα με το βιοψυχοκοινωνικό μοντέλο του πόνου ο χρόνιος πόνος αποτελεί ένα κλινικό σύνδρομο, που διαφέρει από τον οξύ πόνο τόσο στη διάρκεια (εξ ορισμού) όσο και στις αιτίες έναρξης και συντήρησης του πόνου. Τα αίτια αυτά περιλαμβάνουν φυσικές, ψυχολογικές και κοινωνικές μεταβλητές.
Αναφορικά με το χώρο εργασίας φυσικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην έναρξη της χρόνιας οσφυαλγίας αποτελούν κυρίως η παρατεταμένη καθιστική θέση και η λανθασμένη στάση και γενικότερα εργονομία. 
Σε μια μετα-ανάλυση από ψυχολόγους στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Δρέσδης, στην οποία αναλύθηκαν 19000 δεδομένα από 18 μελέτες επιχειρήθηκε να προσδιοριστούν οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες στο χώρο εργασίας που συμβάλλουν στην ανάπτυξη χρόνιας οσφυαλγίας. Αυξημένη συσχέτιση με την οσφυαλγία βρέθηκαν να έχουν ο αυξημένος φόρτος εργασίας, ο μειωμένος έλεγχος της εργασίας, καθώς και η μειωμένη κοινωνική υποστήριξη, δηλαδή η επιδοκιμασία και υποστήριξη από τους συναδέλφους και τους προϊσταμένους.
Ευέλικτα διαλείμματα και περισσότερη αυτονομία στον προγραμματισμό της δουλειάς θα μπορούσαν να μειώσουν το φόρτο εργασίας. Κοινωνική υποστήριξη από τους συναδέλφους, καθώς και περισσότερη επικοινωνία με μεγαλύτερη αναγνώριση του έργου από τους προϊσταμένους θα μπορούσαν συνολικά να βοηθήσουν στη μείωση της χρόνιας οσφυαλγίας.

Gabriele Buruck, Anne Tomaschek, Johannes Wendsche, Elke Ochsmann, Denise Dörfel. Psychosocial areas of worklife and chronic low back pain: a systematic review and meta-analysis. BMC Musculoskeletal Disorders, 2019; 20 (1) DOI: 10.1186/s12891-019-2826-3

Σχόλια